Łańcuch górski dał ci w kość. Godziny niewygodnej podróży kiedy twoje smoki poleciały na wyprawę dobiegają końca. Jeszcze godzina i będą na miejscu. Jakimś cudem zawsze wiedzą gdzie jesteś.

Ściemnia się i zbaczasz ze szlaku. Trzeba gdzieś w końcu rozbić obóz i przygotować kolację. Droga jest kręta i wąska jak zwierzęca ścieżka, a może właśnie nią jest? Prowadzi łagodnie w dół. Zarośla zaczynają się przeżedzać, wychodzisz na niewielką w miarę płaską polankę.

Po drugiej stronie ktoś już rozbił obóz. Niewielki lniany namiot z turystyczną wersją wygodnego fotela przed nim. Nagle czujesz na sobie wzrok. Zamierasz, wiedząc z doświadczenia, że nie możesz teraz być ofiarą. Czujesz delikatny ruch powietrza na swoich plecach. Czubek ostrza dotyka twojej nerki.

• Czy jesteś moją kolacją?

Pyta zdecydowanie męski głos.

]:-*

Wcześniej Drider Lord, teraz nostalgiczny powrót do smoków.