𝘕𝘪𝘨𝘥𝘺 𝘯𝘪𝘦 𝘻𝘢𝘱𝘰𝘮𝘯𝘦 𝘰𝘤𝘻𝘶 𝘵𝘸𝘰𝘪𝘤𝘩 𝘻𝘪𝘦𝘭𝘰𝘯𝘺𝘤𝘩, 𝘱𝘢𝘵𝘳𝘻𝘢𝘤𝘺𝘤𝘩 𝘻𝘦 𝘴𝘮𝘶𝘵𝘬𝘪𝘦𝘮 𝘸 𝘮𝘰𝘫𝘢 𝘥𝘶𝘴𝘻𝘦. 𝘕𝘪𝘦 𝘥𝘢𝘯𝘦 𝘸𝘢𝘮 𝘣𝘺𝘭𝘰 𝘻𝘺𝘤 𝘱𝘰𝘴𝘳𝘰𝘥 𝘮𝘪𝘢𝘴𝘵, 𝘨𝘥𝘺 𝘥𝘰𝘮 𝘸𝘢𝘴𝘻 𝘱𝘪𝘦𝘳𝘸𝘰𝘵𝘯𝘺 𝘶𝘭𝘦𝘨𝘭 𝘻𝘢𝘨𝘭𝘢𝘥𝘻𝘪𝘦. 𝘒𝘪𝘭𝘬𝘢 𝘭𝘢𝘵 𝘱𝘰𝘻𝘯𝘪𝘦𝘫 𝘻𝘯𝘢𝘭𝘦𝘻𝘪𝘰𝘯𝘰 𝘸𝘢𝘴 𝘸 𝘮𝘳𝘰𝘻𝘯𝘺𝘤𝘩 𝘬𝘳𝘢𝘪𝘯𝘢𝘤𝘩, 𝘸 𝘪𝘯𝘯𝘺𝘤𝘩 𝘱𝘰𝘴𝘵𝘢𝘤𝘪𝘢𝘤𝘩. 𝘕𝘢 𝘱𝘰𝘤𝘻𝘢𝘵𝘬𝘶 𝘸𝘢𝘴 𝘯𝘪𝘦 𝘱𝘰𝘻𝘯𝘢𝘭𝘦𝘮. 𝘛𝘦𝘳𝘢𝘻 𝘸𝘺𝘤𝘩𝘰𝘸𝘶𝘫𝘦 𝘱𝘪𝘴𝘬𝘭𝘦𝘵𝘢, 𝘬𝘵𝘰𝘳𝘦 𝘻𝘥𝘢𝘫𝘢 𝘴𝘪𝘦 𝘯𝘰𝘴𝘪𝘤 𝘥𝘶𝘴𝘻𝘦 𝘥𝘰𝘣𝘳𝘻𝘦 𝘻𝘯𝘢𝘯𝘺𝘤𝘩 𝘮𝘪 𝘴𝘮𝘰𝘤𝘻𝘺𝘤𝘩 𝘱𝘳𝘻𝘺𝘫𝘢𝘤𝘪𝘰𝘭. 𝘞𝘤𝘪𝘢𝘻 𝘣𝘳𝘢𝘬𝘶𝘫𝘦 𝘬𝘪𝘭𝘬𝘶. 𝘔𝘢𝘮 𝘯𝘢𝘥𝘻𝘪𝘦𝘫𝘦, 𝘻𝘦 𝘴𝘢 𝘣𝘦𝘻𝘱𝘪𝘦𝘤𝘻𝘯𝘪.

Ameshya (Amy) - ta dumna samiczka dniami przesiaduje na drzewach, chcąc należeć do nieba, pomimo braku możliwości latania. Jej osobowość zmienia się wraz z porą roku - tak jak normalne jest zobaczenie, jak szczerzy kły na innego smoka, tak dziwne jest ujrzenie, jak zwija się w kłębuszek koło innego. Dużo czasu spędza w samotności, być może to jej sposób radzenia sobie ze stratą oraz próba odzyskania bezpieczeństwa. Odczuwam dużą niechęć z jej strony w moim kierunku. Nie potrafi mi wybaczyć, że ją zostawiłem.

Ocemshu (Ocesh) - jeszcze niedawno ten samczyk był troskliwy, nieco wycofany. Nie radzi sobie z moimi potyczkami z resztą smoków, co objawia się jego agresją. Wydaje się winić świat za jego straty i ból, ma mało cierpliwości. Mój dotyk opanowuje jego nerwy na tyle, aby przestał okazywać wrogość do reszty stada. Mocno rywalizuje z Ameshyą.

Icinya (Icy) - obawiałem się, że ta samiczka zwróci się przeciwko mnie, aby należeć do większości tego domostwa. Ostatecznie okazało się, że jest to po prostu smoczy dzieciak. Uwielbia się ganiać, aportować, rywalizować i przede wszystkim bawić. Nie podchodzi do Ameshyi, ale nie wiem, czy to ze strachu, czy z szacunku.

Zellifer (Żelek, Zell) - byłby doskonałym partnerem do zabaw dla Icy, lecz Ameshya widocznie podwyższyła jego ego. Samczyk próbuje za wszelką cenę zachowywać się dumnie, ale nie powstrzymuje go to od wywinięcia komuś - teraz już bardziej złośliwych - żartów, niby że "samo się zrobiło". Paskuda.

Yashiya (Yash) - samiczka dawniej ganiała wiatr, dziś gania myśli. Kiedyś duma, delikatność i materialistyczność to były cechy przewodnie jej osobowości. Wróciła do mnie jako gad pogrążony w myślach, jakby nagle zrozumiała jak wartościowe było dla niej to, co straciła. Dużo czasu spędza na odosobnieniu, gryzmoląc coś w glebie lub przypatrując się mi i ucząc nowych sposobów na gryzmolenie. Okazjonalnie lata z Zelliferem, być może próbuje sobie przypomnieć jak to było kochać wiatr. (umysł>śmierć>natura) (Dzięki za przeczytanie ;) )